Zastanawiam się, czy mi się nie chce bo mi się nie chcę, czy jest jakiś inny powód. Może akurat zeszłej nocy spałem 4h, a w pracy był istny meksyk. Warto się zastanowić co Twoje ciało próbuje Ci przekazać. Są dni, kiedy warto odpuścić trening. ALE! Jesień jest bardzo podstępna w walce z Twoją motywacją. Będzie używać różnych sztuczek, by wmówić Ci, że Ci się nie chcę. Jeśli nie znalazłem żadnej “twardej” przyczyny czy powodu opuszczenia treningu, po prostu zbieram tyłek i idę. Wiedza, że to chwilowy brak motywacji i nic złego się nie stanie jak pójdę jest w pewnym stopniu wyzwalająca. Niechęć jest uczuciem. Uczucia należy rejestrować, przyglądać im się, ale nie poddawać wszystkim jak leci.

 Przypominam sobie po co w ogóle to robię, czyli wizualizuję swój cel. U mnie najlepiej działa, kiedy przypomnę sobie jak na którymś meczu nie mogłem pokryć typa i robił na mnie punkty. Albo pod koniec siadłem kondycyjnie i nie byłem w stanie pociągnąć drużyny do zwycięstwa. Innym razem przypominam sobie, że przecież chcę ładować plecaki nad ludźmi jak D Rose. Motywacja pojawia się od razu.

Swoją drogą, co fajniejszego mogę robić w tym czasie? Jeśli alternatywa jest dla Ciebie ciekawsza, a nie jesteś zawodowym sportowcem – po co się zmuszać? Kwestia priorytetów; zostawiam luźny temat do przemyśleń. Moim podopiecznym natomiast, pomaga kilka innych rzeczy:

• zapisanie celu / celów w folderze podopiecznego, u mnie na dysku.
• prowadzenie tabeli pomiarów i rejestru selfiaków. Po 2 czy 3 miesiącach, kiedy spadnie motywacja, gość wraca do folderu i patrzy jak wyglądał jakiś czas temu. Ile ważył, ile miał w talii, bicku itp.
• śledzenie progresu. Odpalasz folder z treningami i widzisz, że 3 miesiące temu podnosiłeś ileś tam kg mniej. Chcesz podnosić więcej? Idź i rób. Proste.